Trick or treat ...

Biorąc pod uwagę to, że jestem uziemiona i nudzi mi się niemiłosiernie to z wyprzedzeniem bo już dzisiaj czekam na Halloween ;)))
Udzieliło mi się . Z córą walczę tak jak i w tamtym roku żeby się przebrała ale nic chyba już nie wskóram. W tamtym roku jeszcze udało mi się ją namówić ( ciężko było ale się udało ) ale teraz nie ma mowy i już ! Jak by ją to bolało,  czy cosik. Nie, bo ona ma już 12 lat i nie. Nie bo nie i to jest wytłumaczenie, które ma mi wystarczyć ale babeczki w kształcie pająków robić chce i to nie ma, że nie. Ciacho z pajęczyną na górze , a jak też musi być. Dynia wycięta jest. Ale żeby się przebrać to nie. Trudno, cukierków w tym roku nie będzie ( nie dla niej :)) skoro taka jest dorosła :)))
Jednak cmentarze w tym roku zaliczę później .
Nie dam rady człapać w tym tłumie. Wychodzę z założenia, że nie musi być to 1.11 i już. Może być i 2.11 i 4.11 i też nikomu się nic nie stanie. Na groby powinno się iść z potrzeby serca a nie bo tak jest nakazane i już. Zawsze chodziliśmy 1.11 najpóźniej 2.11 ale w tym roku pewnie pojedziemy dopiero jakiś  tydzień po święcie ( przez moją nogę ) . Trudno nic nie poradzę i już.
Ze względu na dużą ilość wolnego czasu zaczęłam już planować święta Bożego Narodzenia.
Wiem, że kolejny raz pomyślicie iż nie mam po kolei w głowie ale cóż przyznaję się bez bicia co rok, że ja już tak mam. A teraz zostałam do tego poniekąd zmuszona :) a to, że się nie broniłam to już inna sprawa....
Przez to, że zasiedzenie troszkę zwolniłam. Już mnie nie ciśnie jesienna chandra. Czasu więcej to i człowiek spokojniejszy. A jak ja to i w domku mniej nerwowo , wiadomo.
 

No to kochani cukierek  czy psikus...
Pozdrawiam cieplutko

Zdolna jestem niesłychanie ....

Na szczęście udało mi się zrobić dekoracje Halloween owe bo od poniedziałku niestety jestem uziemiona. Dwa razy w tygodniu chodzę sobie na zumbę. Po wakacjach stwierdziłam, że trzeba się troszkę zacząć ruszać by nie zastać się na dobre a i jest to zawsze taka mała odskocznia od  codziennych obowiązków.  No i w poniedziałek tak sobie odskoczyłam , że skończyło się to wizytą w szpitalu.  Noga się jakoś tak wygięła , że tylko cudem uniknęła złamania.  Spuchła jak balon i zabarwiła się na fioletowo.  Na szczęście w domu mam dwóch niedźwiedzi co nosili mnie wszędzie gdzie było trzeba póki nie załatwiliśmy kul. Syn dżentelmen nosił mnie jak księżniczkę co by mamusi było wygodnie.  Mąż z racji tego, że nie ma czasu na ceregiele i , że romantyzm w nim już umarł przerzucał mnie przez ramię jak worek kartofli i tak właśnie nosił :))) 

Na szczęście mam już kule i daje sobie radę sama , ale jeszcze trochę czasu minie zanim będę dreptać

zupełnie sama.  Pomału się goi bo opuchlizna schodzi i kolory teraz już się zielenią , ale większość czasu spędzam siedząc na kanapie w salonie . O pracy nawet nie myślę.  Z tego złego to chociaż dobrze, że to się stało teraz a nie np w grudniu przed świętami.  Nadrabiam czytanie i nudzi już mi się niemiłosiernie.  Już mnie gdzieś nosi. Mam tylko nadzieję, że jakoś uda mi się z wyprawą na groby . W sumie to jeszcze tydzień. .....